Po Niedzieli Palmowej, rozpoczynającej obchody Wielkiego Tygodnia, cała chrześcijańska część świata przygotowuje się do Świąt Zmartwychwstania Pańskiego. W Hiszpanii ten czas nazywany jest Semana Santa, a jego obchody, jak przystało na kraj słynący z fiest, są niezwykle barwne, odwołujące się do wielowiekowej tradycji i religii.  12 kwietnia w Cafe Forum mieliśmy okazję bliżej poznać tradycje związane z procesją Wielkiego Tygodnia w Hiszpanii.

Podczas piątkowej projekcji filmu w Cafe Forum uczestnicy poznali  pewne szczegóły, dotyczące procesji Wielkiego Tygodnia w Hiszpanii, by lepiej zrozumieć ich fenomen. Semana Santa to dla Hiszpanów tkwiąca głęboko w duszy, ale też bardzo indywidualna sprawa,. To przede wszystkim tradycja przekazywana z pokolenia na pokolenie. Dziedzictwo kulturowe być może nawet znacznie głębsze i silniejsze niż korrida czy flamenco.

Uczestnicy pochodu idą według ściśle określonych reguł. Niosą wysokie, stożkowate kaptury zakrywające twarz, w rękach trzymają świece bądź emblematy bractwa, w pochodach można też zobaczyć zakapturzonych pokutników w czarnych habitach i z odsłoniętą twarzą oraz osoby w strojach ministrantów, niosące krzyże i kadzidła. Figury niesione na specjalnych platformach ubrane są często w liczące ponad 400 lat korony i odświętne szaty, bogato haftowane złotem, pojedyncza platforma waży od 500 kg do tony. Dla wiernych niosących figury jest to forma pokuty.

            Pod koniec okresu Wielkiego Postu oczy świata zwrócone są na Hiszpanię, niemniej jednak obchodzenie Świąt Wielkanocnych w Polsce również łączy się z głęboko zakorzenionymi tradycjami. W muzycznym przeżywaniu tego okresu pomogli nam członkowie parzęczewskiej scholi. Chór dziecięcy wykonał najpiękniejsze pieśni wielkopostne tworząc niesamowity klimat. Piątkowy wieczór w Forum Inicjatyw Twórczych okazał się być niezapomnianym przeżyciem. Nie tylko artystycznym, ale i duchowym. Przekonaliśmy się, że polskie pieśni wielkopostne mają wielki potencjał i mogą być niezwykłą wyprawą współczesnego człowieka w głąb polskiej tradycji, w poszukiwaniu tego, co ponadczasowe i  uniwersalne.

Dominika Patyk